محمّد بن عجلان ثروتش را از دست داد و به شدّت فقیر شد و مقدار زیادى نیز بدهکار شد. بالاءخره به فکر افتاد که پیش حاکم مدینه که از خویشاوندانش بود، برود و از نفوذ او استفاده کند. در بین راه ، به پسر عموى امام صادق (ع) رسید، پس از سلام و احوال پرسى ، پسر عموى امام از او پرسید: کجا مى روى ؟

محمد گفت : مقدار زیادى بدهى دارم ، و پیش امیر مى روم تا کارم را اصلاح کند. پسر عموى امام گفت : از پسر عمویم حضرت امام جعفر صادق (ع) چند حدیث قدسى شنیده ام که مى خواهم برایت نقل کنم .

خداوند مى فرماید: به عزّت و جلالم سوگند کسى که به غیر من امیدوار باشد امیدش را قطع مى کنم . و نیز مى فرماید: واى بر این بنده ، او بدون اینکه ما را بخواند، و از ما بخواهد، نعمت هاى خود را به او عطا نمودیم ، آیا اگر ما را بخواند و درخواستى نماید، خواسته اش را رد مى کنیم ؟

ما عَدَم بودیم ، تقاضامان نبود

لطف حق ناگفته ما مى شنود

آیا تو گفتى خدایا چشم مى خواهم که خداوند به تو چشم داد؟ آیا وقتى خداوند به تو گوش و دهان و دست و پا داد، تو آنها را از خداوند خواسته بودى ؟ محمد که این احادیث را براى اولین مرتبه مى شنید، با اشتیاق گفت : دوباره آنها را برایم بخوان .

پسر عموى امام صادق (ع) دوباره احادیث را خواند. و محمد با دقّت به آن گوش فرا داد. بالا خره فرمایش خداوند در او اثر کرد. و گفت : به خداوند امیدوار شدم و کارم را به او واگذار کردم .

این را گفت و راهش را کج کرد و به خانه بازگشت . طولى نکشید که گرفتاریهایش بر طرف گردید و قرض هایش پرداخته شد.(7)(زبده القصص)